Simpele Pastasalade

Gisteravond was het natuurlijk een warme Oranje Gloed in Nederland! Wat geweldig dat wij als land zo onverwachts door zijn naar de volgende ronde met zoveel punten!
Ik verheug me al op zondag!!

Vanavond heb ik een simpele pastasalade gemaakt met tomaat, ricotta, artisjokken, wat balsamico-glaze en olijfolie, wat zout en versgemalen peper.

Toen ik eind jaren 80 gedurende 6 weken op vakantie was met een Italiaanse familie uit Varese (gelegen in het Noorden van Italia) en voor de eerste maal Sardinie leerde kennen was ik gelijk verkocht. Wat een parel! Mijn vader kende deze familie goed omdat hij met de vader van het gezin een tijd had gewerkt voor Philips in Italia en ik kon op deze wijze op een speelse manier alvast kennismaken met het Italiaanse leven! De basis werd daar al gelegd voor mijn latere blog www.fareladolcevita.blogspot.nl  Mooi hoe het leven kan lopen!:-)) Je weet nooit waar de dingen goed voor zijn!

De moeder van dit gezin maakte met slechts een paar ingrediënten iedere avond iets heerlijks klaar. Daar leerde ik de basis van het koken op echt Italiaanse wijze en werd mijn basiskennis van de Italiaanse taal gelegd want de kinderen spraken bijna geen letter Engels, alleen il padre dus ik werd gelijk in het diepe gegooid. Ik maakte een schrift waar ik iedere dag de nieuwe woorden opschreef. Qua eten was het verrukkelijk, veel producten waren door hen meegenomen met de auto van het vasteland op onze reis van Varese naar de plek waar we met de boot overstaken naar Corsica en erna verder met een andere boot naar Santa Teresa di Gallura. Dit deed deze Italiaanse familie omdat alles heel erg duur was op Sardinie. 's Avonds werden schalen met de meeste fantastische kleurrijke gerechten neergezet als de famiglia compleet was als ook de andere leden van het gezin op bezoek kwamen van het vaste land. Het was een gelach van jewelste en er werd gepraat, gegeten en gedronken.

De pastasalade was iets voor de lunch daar met natuurlijk versgeplukte kruiden die daar tien keer weliger groeide dan hier ooit in Nederland het geval zal zijn. Verschil moet er zijn, nietwaar ;-).
Wat me nog heel helder voor de geest staat, zijn de vele hagedissen die daar over de stenen liepen op het terras en op een bepaald moment krioelde het ervan. Ik moest er niets van hebben, overal kwam je ze tegen. Geef mij maar onze Fantastic Four, i gatti (de poezen).